รอคอย

เก้าอี้เปลี่ยวเหงา ท่ามกลางบรรยากาศที่สุขสงบ
ใจกลับคิดถึงใครบางคน...
คงไม่มีวันเวลาที่จะกลับมาร่วมฝัน..ในวันสวยๆ เช่นนี้..อีกแล้ว..จริงๆ

พระอาทิตย์จะลาลับ

พระอาทิตย์กำลังจะลาลับเหลี่ยมเขา ความมืดกำลังเข้าปกคลุม
ชีวิต..เหมือนต้นไม้ มีแห้งแล้ง มีชะอุ่มใบ สะพรั่งงาม
อยากจะเป็นต้นไหน ก็แล้วแต่ใจ

The water side Resort

เหน็ดเหนื่อยจากสัมผัสธรรมชาติที่บริสุทธิ์ กลับมาพักผ่อนในรีสอร์ทที่สวยงาม
สดชื่นขึ้นมาทันตา เพราะเป็นรีสอร์ทในฝันมากๆ มีสายน้ำ มีภูเขา อากาศเย็นสบาย
ดอกไม้สวย ที่พักสบาย สงบ ใครจะหาว่าพวกวัตถุนิยม บริโภคนิยม หรือจะนิยมอะไรก็ช่าง
ขอเพียงได้วางจากสิ่งอึดอัดรัดหัวใจให้เหน็ดเหนื่อย เศร้าหมองมานาน
ที่แห่งนี้ ช่วยให้เอาขยะในหัวใจมาทิ้งได้มากเหมือนกัน อย่างน้อย ได้ปลดปล่อย ได้ชื่นชมความงาม
ใจมีความสุข..ก็เพียงพอแล้ว กับการออกนอกเส้นทางเดินของชีวิตซะบ้าง

บรรยากาศขณะเดินทาง

เศร้าใจ

เศร้าใจเมื่อเห็นภูเขาหัวโล้น ภูเขาถูกถากถางเพื่อใครกันแน่
ชาวราบ บอกว่าเป็นฝีมือชาวเขา ชาวเขาบอกว่าเป็นคนพื้นราบขึ้นมาทำ
ตัดไม้ทำงายป่า แล้วมาปลูกข้าวโพด กะหล่ำปลี ไม้ต้นเล็กๆ แทน
แล้วจะไม่ให้น้ำท่วม ฝนแล้งไงไหว เห็นภูเขาเลยเศร้าใจ

เส้นทางจะไปถ้ำ

ข้างในถ้ำ

ถ้ำละโอ่ง

ปีนป่ายอย่างทุลักทุเล เพื่อเข้าชมความงามในถ้ำ

รอคอย..อาทิตย์ยามเช้า

ตื่นเช้า..
ตั้งตารอคอยพระอาทิตย์ยามเช้า เจอแต่หมอกขาว
8 โมง กว่าแล้ว พระอาทิตย์ก็ยังซ่อนตัว ไม่ยอมแย้มกรายมาให้เห็น
เสื้อผ้าอุ่นดี ชุบหน้า (ไม้ได้ล้าง) แปรงฟันด้วยน้ำอุ่นเพียง 1 แก้ว
ประหยัดน้ำอาบอีกด้วยเช่นกัน
เพราะรับการอบรมมาดีเรื่องการประหยัดน้ำในเวลาหนาวเช่นนี้

อุทยานแห่งชาติขุนสถาน

เส้นทาง..ผ่านหมู่บ้านชาวม้ง
เด็กๆ แก้มแดง วิ่งเล่นกันเป็นกลุ่ม ๆ
อากาศหนาว แต่ชาวเขาไม่เห็นจะหนาวเหมือนชาวเราเลย

ที่พักของอุทยาน
ดูตามแผ่นพับดูสวยงามเหมือนรีสอร์ทสวยๆ
จึงตกลงเข้าพักบ้านหลังที่ดีที่สุด ที่จัดไว้สำหรับเป็นเรือนรับรอง
เริ่มจากเข้าประตู ดึงลูกบิดหลุดติดมือ
เหล่าสาวๆ เข้าพัก ล๊อคประตูไม่ได้
เจ้าหน้าที่ใจดี ให้อีโต้มา 1 อันไว้ป้องกันตัว และเอาไว้งัดประตูเมื่ออยู่ข้างนอกจะเข้าบ้าน
ก่อเกิดความรู้สึกฮึกเหิม เตรียมพร้อมสำหรับฟาดฟันศัตรูทุกเมื่อ
เข้าไปข้างใน แบ่งเป็นห้องข้างนอก 2 เตียงและห้องข้างใน 1 เดียง
มีห้องน้ำสุดหรู แบ่งเป็น 2 โซน
โซนแรก สำหรับปลดทุกข์ มองออกไป เห็นป่าเขาลำเนาไพรใกล้ธรรมชาติ
ใช้ผ้าพลาสติกใสเป็นม่าน
ทีฉีดชำระ ฉีดน้ำที่เย็นยะเยือก กระทบให้อวัยวะบางส่วนเย็นแข็ง
คาดว่า คงเหมาะกับสุภาพบุรุษมากกว่าสตรีอย่างเราๆ
ส่วนโซนห้องน้ำ จัดสวยงามคล้ายเป็นมุมน้ำตก
มีเครื่องทำน้ำอุ่นที่ทำให้เป็นน้ำเย็น ราวพาดผ้า พาดปุ๊ป หักปั๊บ โอว..จอร์ช หนูปล่าวนา..
ขณะอาบน้ำ มีฉากประกอบยามล่อนจ้อนด้วยสายลมหนาวแทรกตัวผ่านหลังคาพัดมาเป็นระยะๆ
ทำให้เนื้อตัวสั่นคลอน สะท้านเย็นยะเยือกไปทั่วทุกขุมขน จึงไม่สามารถขัดสีฉวีวรรณได้เนิ่นนาน
อาบน้ำเสร็จ กลับเข้าห้อง เลยอุ่นสบาย เคล็ดลับมันมีตรงนี้นี่เอง...
ถ่ายรูปห้องนอนมา แต่ไม่ติด พระเจ้าไม่เข้าข้าง
อาหารก็ตามสะดวกแม่ครัว
เพราะอยากกินอะไร ส่วนใหญ่ก็ไม่มี เพราะฉะนั้น กินเท่าที่มี แต่อร่อยแฮะ เพราะไม่มีจะให้เลือกกิน

ตื่นเช้า ค่าเสียหายทั้งหมด ค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าโวยวาย ค่าอีโต้ ค่าส่งเสียงดังตอนเล่นไพ่
รวมทั้งสิ้น เจ้าหน้าที่บอกว่า แล้วแต่จะบริจาคให้
โห...ให้น้อย ก็จะเสียฟอร์มเหล่าโลโซสาว จึงบริจาคหลักพัน เผื่อจะนำไปพัฒนาสถานที่ให้ดีขึ้น
ใบเสร็จไม่มี ไม่เป็นไร เจ้าหน้าที่น่ารัก เป็นมิตรออกอย่างนี้
ที่จริงสถานที่ก็ดีอยู่แล้ว หากปรับอีกหน่อย จะเลิศ...กว่านี้
ส่วนใหญ่ก็ขอชมนะ.. ที่เล่ามาตลกๆ งั้นเอง แต่เรื่องจริงท๊างหมดเลย

แต่อีกมุมหนึ่ง ก็ได้คิดว่า ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ
สิ่งที่เห็นเป็นมายา เมื่อได้เข้าไปสัมผัสจริง ก็ไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง
เหมือนที่เราเห็นภาพในแผ่นพับ เราก็คาดหวังว่าต้องดี สวย
เมื่อไม่เป็นดังที่เราคาดหวัง ก็ต้องปรับตัว ปรับใจ ให้ยอมรับสภาพที่เจอ
ค้นหาสิ่งที่ดีๆ จากสถานการณ์ที่เราเผชิญ แล้วเราก็เป็นสุข สัมผัสธรรมชาติที่แท้จริง
.....

อาทิตย์..อัสดง

พระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้า
..ที่สถานีอนามัยขุนสถาน อ. นาน้อย จ. น่าน

อากาศหนาว..
ใจ..หนาว

วัดศรีพันต้น

ภาพผนังโบสถ์ของวัด
เป็นภาพวาดประวัติศาสตร์เมืองน่าน

วัดภูมินทร์

เป็นวัดที่มีพระประธานเป็นพระพุทธรูปทั้ง 4 ด้าน แห่งเดียวในโลก

พระธาตุแช่แห้ง

เพื่อเป็นสิริมงคลในชีวิต
ตั้งใจไปจังหวัดน่าน เพื่อไปไหว้พระธาตุโดยเฉพาะ
แต่สิ่งที่ได้ตามมา คือ ชอบจังหวัดน่าน..จัง

เหลือไว้...ในรอยจำ

ยังคิดถึง...ห่วงหา... มาเสมอ
จำภาพเธอ ภาพฝัน วันอ่อนหวาน
เก็บรักร้อย ถ้อยรักตรึง ซึ้งวันวาน
แม้วันผ่าน กาลลาจาก ฝากเพียงรอย...